در امتداد نگاه تو... 
         لحظه های انتظار شکسته میشوند

این شبها چشمهای من خسته است...

گاهی اشگ...

گاهی انتظار...

این سهم چشمهای من است...

  نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند

زیباترین تصویری که در زندگیم دیدم نگاه عاشقانه و معصومانه تو بود...
زیباترین سخنی که شنیدم سکوت دوست داشتنی تو بود...
زیباترین احساساتم بیان دوست داشتنت بود.....
زیباترین انتظار زندگی ام حسرت دیدار تو بود....
زیباترین لحظه زندگیم لحظه با تو بودن بود...
زیباترین هدیه عمرم محبت تو بود...

سهراب گفتي:چشمها را بايد شست......شستم ولي !.........
                     گفتي: جور ديگر بايد ديد.......ديدم ولي !..............
                       گفتي زير باران بايد رفت........رفتم ولي !..........
         او نه چشمهاي خيس و شسته ام را..نه نگاه ديگرم را...هيچ کدام را نديد !!!!
                            فقط در زير باران با طعنه اي خنديد و گفت:
                                    " ديوانه باران نديده !!

مرا ببخش
که گاه وبیگاه
دلم هوای ترا می کند!!
مرا ببخش
که چشم هایم، هنوز منتظر است تا تو بیایی...
مرا ببخش
که یادداشت های روزانه ی صفحه ی دلم...
با مداد خاطرات تو نوشته می شود..
مرا ببخش..
که
هنوز ..
دیوانه وار دوستت دارم...

تو مثل بارانی در صبحگاهی زیبا...

تو مثل نسیمی  در سحرگاهان...

تو مثل شقایق های وحشی در دشت...

تو مثل جو یباری در کوهساران...

تو مثل ابری در آسمانها...

تو مثل مه ای نشسته بر دامنه کوه...

تو مثل عطر گلهای وحشی صحرائی...

تو مثل شبنمی  روی نسترنهای وحشی...

دلم برای کسی تنگ است که دل تنگ است…
دلم برای کسی تنگ است که طلوع عشق را به قلب من هدیه می دهد …
دلم برای کسی تنگ است كه با زیبایی کلا مش مرا در عشقش غرق می کند…
دلم برای کسی تنگ است که تنم آغوشش را می طلبد …
دلم برای کسی تنگ است که دستانم دستان پر مهرش را می طلبد…
دلم برای کسی تنگ است که سرم شانه هایش را آرزو دارد…
دلم برای کسی تنگ است که گوشهایم شنیدن صدایش را حسرت می کشد …
دلم برای کسی تنگ است که چشمانم ، چشمانش را می طلبد …
دلم برای کسی تنگ است که مشامم به دنبال عطر تن اوست…
دلم برای کسی تنگ است که اشکهایم را دیده…
دلم برای کسی تنگ است که تنهاییم را چشیده…
دلم برای کسی تنگ است که سرنوشتش همانند من است…
دلم برای کسی تنگ است که دلش همانند دل من است…
دلم برای کسی تنگ است که تنهاییش تنهایی من است…
دلم برای کسی تنگ است که مرهم زخمهای کهنه است…
دلم برای کسی تنگ است که محرم اسرار است…
دلم برای کسی تنگ است که راهنمای زندگیست…
دلم برای کسی تنگ است که قلب من برای داشتنش عمرها صبر می کند…
دلم برای کسی تنگ است که دوست نام اوست…
دلم برای کسی تنگ است که دوستیش بدون (( تا )) است…
دلم برای کسی تنگ است که دل تنگ دل تنگی هایم است…
دلم برای کسی تنگ است

باور نکن تنهائیت را...

من در تو پنهانم و تو در من...

از من به من نزدیک تر تو...

از تو به تو نزدیک تر من...

عشق مثل آسمون می مونه گاهی صاف...گاهی ابری...

عشق مثل دریاست گاهی آروم گاهی موج...

عشق مثل ساحل می مونه ...گاهی خشک  گاهی نمناک...

عشق مثل بارون می مونه...گاهی غمگین...گاهی شاد...

عشق مثل خورشید می مونه ...گاهی طلوع و گاهی غروب...

عشق مثل شبنم می مونه...گاهی لرزان گاهی سکون...

عشق هر چی که باشه...

هرچی باشه زیباست...

من تمام فریادها را بر سر خود می کشم چرا می دانستم که در این وادی،عشق و صداقت مدت هاست که پر کشیده اند...

وحشت از عشق که نه ، ترس ما فاصله هاست صحبت از خاطره هاست صحبت از کشتن ناخواسته ی عاطفه هاست کوله باریست پر از هیچ که بر شانه ی ماست گله از دست کسی نیست مقصر دل دیوانه ی ماست

پرسید باران؟ گفتم بهار!
پرسید بهار؟ گفتم لحظه های با تو بودن!
پرسید لحظه ؟ گفتم کوچه بن بست!
پرسید کوچه بن بست ؟ گفتم من و تو!
پرسید من و تو ؟ گفتم قصه ی ناگفته!

پرسید قصه نا گفته ؟ گفتم هزار و یک شب بودن ما!
پرسید هزارو یک شب بودن ما؟ گفتم زیر پنجره ی تنهایی من!
پرسید زیر پنجره ی تنهایی؟ گفتم اشک مهتاب وقتی نمی غلتد!
پرسید اشک مهتاب؟ گفتم شکوه التماس وقتی دست نیاز به سویت دراز می کنم!
پرسید شکوه التماس؟ گفتم شبهای تاریک یلدایی!
پرسید شبهای تاریک یلدایی؟ گفتم اشک های سرشار پنهانی!
پرسید اشکهای سرشار پنهانی؟ گفتم قلبی که از دیدار می تپد و از ندیدن یار می گرید!
پرسید قلب؟ گفتم تو!
پرسید من؟ گفتم عشق!
پرسید عشق؟ گفتم نوری که هرگز نمی میرد!
پرسید نور؟ گفتم عشق!
پرسید عشق؟ گفتم اشک!
پرسید اشک؟ گفتم عشق!
پرسید عشق؟ گفتم هاله ی دل تنگی!
پرسید هاله ی دلتنگی؟ گفتم عشق!
گریست!
پرسیدم عشق؟
گفت گریستن برای بودنهایی که باید باشند و نیستند و نبودنهایی که نباید باشند و هستند!
من گریستم ، او گریست،
کسی از دالان تنهایی چشم های منتظر غمزده مان فریاد زد…

یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم!
گر چه در خویش شکستیم صدایی نکنیم
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند
طلب عشق ز هر بی سروپایی نکنیم!
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم
پر پروانه شکستن هنر انسان نیست
گر شکستیم به غفلت من و مایی نکنیم
خود بسازیم به هر درد که از دوست رسد
بهر بهبود ولی فکر دوایی نکنیم
جای پرداخت به خود بر دگران اندیشیم
شکوه از غیر خطا هست خطایی نکنیم
و به هنگام عبادت سرسجاده ی عشق
جز برای دل محبوب دعایی نکنیم
یاور خویش بدانیم خدایاران را
جز به یاران خدا دوست وفایی نکنیم
گله هرگز نبود شیوه ی دلسوختگان
با غم خویش بسازیم و شفایی نکنیم
دوستداری نبود بندگی غیر خدا
بی سبب بندگی غیرخدایی نکنیم
مهربانی صفت بارز عشاق خداست
یادمان باشد از اینکار ابایی نکنیم"
یادمان باشد اگر این دلمان بی کس شد
طلب مهر ز هر چشم خماری نکنیم
یادمان باشد دگر لیلی و مجنونی نیست
به چه قیمت دلمان بهر کسی چاک کنیم
یادمان باشد که در این بحر دو رنگی و ریا
دگر حتی طلب آب ز دریا نکنیم
یادمان باشد اگر از پس هر شب روزیست
دگر آن روز پی قلب سیاهی نرویم
یادمان باشد اگر شمعی و پروانه به یکجا دیدیم
طلب سوختن بال و پر کس نکنیم

اگه ياد تو رفتم اگه رفتي ز دستم
 

اگه يار ديگروني من هنوز عاشقت هستم

با وجودي كه گفتي ديگه قهري تا قيامت

با تموم سادگي هام اما گفتم به سلامت

شايد اين خوابي كه ديدم هر چي از تو شنيدم

قلب ناباور من گفت من به عشقم نرسيدم

پيش از اين نگفته بودي غير من كسي رو داري

توي گريه توي زاري سر به شونه هاش ميزاري

تو رو من مي بخشمو هرگز به يادت نمي افتم

برو اي زيباي عزيزم تو چه كردي من چه گفتم

حالا که رفته ای

 ساعتها به این می‌اندیشم

 که چرا زنده ام هنوز؟

 مگر نگفته بودم که

 بی تو می‌میرم؟

 خدا یادش رفته است مرا بکشد

 یا تو قرار است برگردی ؟