دیشب با خیال تو به مهتاب سفر کردم
از کنار شاخه بید زمان، از یاد تو گذر کردم
این بار باز نگاهت، همچون صدایت، غم پنهانی داشت
زخم های دیرنت سرپوشی از پریشانی داشت...

من با خیال تو، دیشب از جاده ی بی انتهای شب گذر کردم
این بار باز هم از حسادت به مهتاب نظر نکردم
بی تو مرا، مهتاب رنگی دگر است
زلف های پریشان شب برایم غم دگرست
بی تو، شب برایم کابوسی از آخرین نگاه توست
چشمان پرشور تو در شب برایم فانوس راه
باز کابوس رفتن تو در خیالم نقش می بست
با زلفی پریشان ، با زخم دیرینت، سوار بر دوش باد
و کابوس رفتنت مرا به آتش کشید...

بی تو بودن و بی تو به مهتاب نگاه کردن
برایم درد و کینه و آه و حسرت...

دیشب با خیال یاد تو
شب را به صبح سر کردم
این بار هم باز از روی خجالت به تو نظر نکردم
بی تو بودن و بی تو به مهتاب نگاه کردن،

برای من کابوسی از رفتن دیرینه توست...