|
پنج شنبه 19 آبان 1390برچسب:, :: 20:22 :: نويسنده : ساوالان
|
||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
|
|
دوباره شب شد و دوباره دیدمت، اما خیال بود! تو کنار من و... من نزدیک دیدمت! نه... محال بود! چشمهای عاشق من خیره ی نگاه تو و... چشمهای مهربان و پاک تو چه زلال بود! پاییز بود و کوچه و کوچه گردی های من تو بودی و با تو کوچه مون چه بی مثال بود درخت آرزوهای محالم بودی و صد افسوس یک عمر به انتظار میوه بودم و... کال کال بود! گفتم کمی بمان، دیده بارانی و دیدنی ست گفتی نیست مجال ماندنم... ولیکن مجال بود! عمر رفت و تمام سهم تو از من، نگاه بود سهم من اما از عبور تو، رنج و ملال بود! شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد... اما نه... با خیال روی تو، خوابم حلال بود! 
دیشب با خیالت، خواستم شعری بگویم شعری از ستاره باران هوای تو بگویم از نگاه مهربانت از صدای دلنشینت از تو و عطر لبانت شعری با صدای غمبارم سرودم... دیشب با خیالت، از جاده عشق گذر کردم تو نبودی که ببینی به چه حالی من سفر کردم کوه و دشت از تو به من می گفتند ابر و باران نام تو را می خواندند من به عشقت همچو پروانه شدم با خیالت، خیس و بارانی شدم... دیشب، با خیالت شعرهایم را ز بر کردم تو نبودی پیشم اما با یاد مهربانت شب را به سر کردم جز تو و یاد قشنگت کسی همراه نبود کسی از حال منه شب زده آگاه نبود... آه... ای مهتاب من! ای ستاره... مهربان... کمیاب من! تو بمان با من، برتاب و بیا این تو و این جان بی مقدار من...
مهربونم
کاش میدانستی چه دردی در این صدا زدن ها نهفته
کاش می دیدی تمام اشتیاق و حسرتی که در پشت خیسی چشمانم
مات و مبهم به زنجیر کشیده شده
داغی اشکهایم گرمی نگاهت را بر گونه هایم حمل می کنند
دلم تنگ است
دلم برایت تنگ است
دلم برای با تو بودن تنگ است
میدانی....دلم برای حرف هایت
درد دلهایت
برای نوازش هایت
دلم بدجوری برایت تنگ شده
اشتیاق تلخ تمام وجودم را در بر گرفته.... 
دیشب با خیال تو به مهتاب سفر کردم برای من کابوسی از رفتن دیرینه توست...
از کنار شاخه بید زمان، از یاد تو گذر کردم
این بار باز نگاهت، همچون صدایت، غم پنهانی داشت
زخم های دیرنت سرپوشی از پریشانی داشت...
من با خیال تو، دیشب از جاده ی بی انتهای شب گذر کردم
این بار باز هم از حسادت به مهتاب نظر نکردم
بی تو مرا، مهتاب رنگی دگر است
زلف های پریشان شب برایم غم دگرست
بی تو، شب برایم کابوسی از آخرین نگاه توست
چشمان پرشور تو در شب برایم فانوس راه
باز کابوس رفتن تو در خیالم نقش می بست
با زلفی پریشان ، با زخم دیرینت، سوار بر دوش باد
و کابوس رفتنت مرا به آتش کشید...
بی تو بودن و بی تو به مهتاب نگاه کردن
برایم درد و کینه و آه و حسرت...
دیشب با خیال یاد تو
شب را به صبح سر کردم
این بار هم باز از روی خجالت به تو نظر نکردم
بی تو بودن و بی تو به مهتاب نگاه کردن،
امشب باز قطرات اشک بیقرارانه تو را فریاد می زنند . بغضی راه گلویم را بسته .... نمیدانم شاید همین عشق است که می خواهد فریاد برآورد! اما دیگر تاب و توانی برایش باقی نمانده . هنوز هم قلبم با هر طپش تو را جست و جو می کند اما اینجا فقط غمی است که از زیبایی یک عشق به یادگار ماند
دوٍست دارم
من عشق را در تو
تو را در دل
دل را در موقع تپیدن
و تپیدن را به خاطر تو دوست دارم
من غم را در سکوت
سکوت را در شب
شب را در بستر
وبستر را برای اندیشیدن به خاطر تو دوست دارم
من بهار را به خاطر شکوفه هایش
زندگی را به خاطر زیبایی اش
و زیبایی اش را به خاطر تو دوست دارم
ودنیا را به خاطر خدایی که تو را خلق کرد دوست دارم
دلم برای کسی تنگ است
که چشمهای قشنگش را به عمق آبی دریا می دوخت و شعر های قشنگی چون پرواز پرنده ها می خواند دلم برای کسی تنگ است کسی که خالی وجودم را از خود پر می کرد و پری دلم را با وجود خود خالی دلم برای کسی تنگ است کسی که بی من ماند کسی که با من نیست دلم برای کسی تنگ استکه بیاید و به هر رفتنی پایان دهد دلم برای کسی تنگ است که آمد رفت ...... و پایان داد کسی ....
کسی که من همیشه دلم برایش تنگ می شود...
امّا...
امسال، راه رفتنش را با دیگری، زیر باران اشکهایم دیدم...
شاید باران پارسال، اشکهای شخصی دیگر بود!!!
