چی نصیبت میشه , وقتی عذابم  میدی ؟!

من به تو دل بستم , کاش كه  می فهمیدی

کاش که عشق رو یک بار , تو چشمات می دیدیم

كاش تو چشمام ميديدي چقدر عاشقت هستم

كاش اينجوري نمي رفتي و ميموندي پيشم و آرومم ميكردي

يك بار پرسيدي دوسم داري گفتم آره خيلي زياد دوستت دارم ديوووونه وار

اما آخرش تنهام گذاشتي

گريمو ديدي ولي بازم بي خيال رفتي

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند
مثل آسمانی که امشب می بارد....
و اینک باران
بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند
و چشمانم را نوازش می دهد
تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم.....

... این جهان کهنسالی است که لحظه به لحظه آنهم در ناگهانی میگذرد و هم در غفلت ها...هستی بیرحم نجات بخشی است که گاهی از سر کم آوردن به آن تقدیر می گویی...همین تقدیر مرا با تو آشنا کرد...انگار گریستن از پی گریستن سرنوشت من است.دنیای من بدون حضور تو خیلی چیزها کم دارد. نباید بری... بی تو رویاهایم بی مادر می شوند...

بی تو رویاهایم یخ بسته...

بی تو زمستان وجودم را پر کرده...

بی تو تنم می لرزد از سرما...

بی تو هم جا یخبندانه...

بی تو آرزوهایم یخ بسته...

حالا سالهاست هیچ نامه ای به مقصد نمیرسد...

حالا بعد ار آن همه سال. بعد از آنهمه دوری...

آنهمه صبوری...نای نعنای نو رسیده می آید...

پس بگو قرار است که تو بیایی...حالا که آمدی...

حرف بسیار... وقت ما اندک...

آسمان هم که بارانیست...

می دانم که می مانی...

پس لا اقل باران را بهانه کن...

دارد باران می آید...